Η κλινική εξέταση από μόνη της, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν αρκεί για να γίνει μια ολοκληρωμένη διάγνωση στις παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος και απαιτούνται επιπλέον απεικονιστικές ή άλλες εξετάσεις.
Οι συχνότερες μέθοδοι απεικόνισης του μυοσκελετικού συστήματος είναι η απλή ακτινογραφία και η υπερηχογραφία. Και ενώ η ακτινογραφία είναι η συνηθέστερη εξέταση όσον αφορά τον σκελετό και ο υπέρηχος έχει καθιερωθεί ως η διαγνωστική μέθοδος πρώτης επιλογής για τα μαλακά μόρια, παρέχοντας την ίδια ή και καλύτερη ακρίβεια από τη μαγνητική τομογραφία.
Ο υπέρηχος είναι ουσιαστικά "δια ζώσης ανατομία" (anatomy in vivo).
Έχει τα πλεονεκτήματα ότι είναι άμεσα διαθέσιμος, η προς εξέταση περιοχή μπορεί να απεικονιστεί σε πραγματικό χρόνο και προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, να γίνει σύγκριση με την αντίθετη πλευρά και να γίνει δυναμική και λειτουργική εξέταση, υπό κίνηση, τάση ή χαλάρωση της άρθρωσης ή του μυός.
Παρέχεται επίσης η δυνατότητα στοχευμένων και καθοδηγούμενων θεραπευτικών παρεμβάσεων. Έτσι εγχύσεις φαρμάκων, όπως αλλαντική τοξίνη, PRP, κορτικοστεροειδή, γίνονται με απόλυτη ακρίβεια, ασφάλεια και εντός στόχου.
Συνοπτικά τα πλεονεκτήματα του υπερήχου του μυοσκελετικού συστήματος είναι τα εξής:
- Άριστη απεικόνιση των μαλακών μορίων.
- Δυνατότητα real-time, λειτουργικής απεικόνισης με πολλαπλές λήψεις και απεικόνιση σε κίνηση.
- Ακρίβεια των εγχύσεων.
- Απουσία ιονίζουσας ακτινοβολίας.
- Χαμηλό κόστος.
- Φορητότητα.
