Τενοντοπάθεια αχιλλείου. Διάγνωση και θεραπεία
Η τενοντοπάθεια του Αχίλλειου είναι μια δύσκολη στη διαχείριση
ασθένεια που επηρεάζει σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, ιδιαίτερα
αθλητές και όσους ασχολούνται με απαιτητικές σωματικές δραστηριότητες. Ο
αχίλλειος τένοντας, είναι ο μεγαλύτερος τένοντας στο σώμα. Είναι
ζωτικής σημασίας σε διάφορες κινήσεις και δραστηριότητες, όπως το
περπάτημα, το τρέξιμο και το άλμα. Όταν ο αχίλλειος τραυματιστεί ή
εκφυλιστεί, μπορεί να οδηγήσει σε τενοντοπάθεια, μερική ή πλήρους πάχους
ρήξη, θυλακίτιδα κ.λπ. που είναι χρόνιες και επώδυνες καταστάσεις.
Τενοντοπάθεια Αχιλλείου, τι είναι:
Είναι
γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο
διαταραχών του τένοντα. Κλινικά εκδηλώνεται με πόνο, δυσκαμψία και
οίδημα στον αχίλλειο τένοντα, δηλαδή στο πίσω μέρος της ποδοκνημικής. Ο
αχίλλειος συνδέει τους μύς της γάμπας με το οστό της φτέρνας και είναι
υπεύθυνος για τη μετάδοση της δύναμης που απαιτείται για τις κινήσεις
που αφορούν το πόδι και την άρθρωση της ποδοκνημικής.
Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου:
- Υπερχρήση: Συνεχές και επαναλαμβανόμενη φόρτιση στον αχίλλειο, που παρατηρείται συχνά σε αθλητές που ασχολούνται με αθλήματα υψηλής έντασης όπως τρέξιμο και άλματα.
- Ακατάλληλα υποδήματα: Παπούτσια που δεν παρέχουν σωστή στήριξη ή εφαρμογή, προκαλούν καταπόνηση στον τένοντα συμβάλουν στον εκφυλισμό του.
- Κακή εμβιομηχανική: Μη φυσιολογική δομή του ποδιού ή κακό μοτίβο βάδισης, μπορούν να αυξήσουν τη φόρτιση στον τένοντα.
- Ηλικία και επίπεδο Δραστηριότητας: Η τενοντοπάθεια είναι πιο συχνή σε άτομα άνω των 40 ετών και σε άτομα που ασχολούνται με έντονες σωματικές δραστηριότητες.
- Κακή προθέρμανση.
Κλινικά συμπτώματα:
- Πόνος και δυσκαμψία στον αχίλλειο τένοντα, που συχνά επιδεινώνεται μετά από φυσική δραστηριότητα.
- Οίδημα και ευαισθησία στην πάσχουσα περιοχή.
- Ψηλαφητό εξόγκωμα κατά μήκος του τένοντα.
- Πρωινή δυσκαμψία που βελτιώνεται με ήπια δραστηριότητα.
Διάγνωση και θεραπεία:
Μια ενδελεχής αξιολόγηση από έναν επαγγελματία υγείας είναι ζωτικής σημασίας για την ακριβή διάγνωση. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει φυσική εξέταση, απεικονιστικές εξετάσεις, όπως υπέρηχος μυοσκελετικού ή μαγνητική και λήψη λεπτομερούς ιστορικού.
*Υπερηχογραφική απεικόνιση τενοντοπάθειας μεγάλου βαθμού σε αχίλλειο με δημιουργία αρκετών επασβεστώσεων σε επιμήκη και σε εγκάρσια τομή.
Η θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει έναν συνδυασμό των παρακάτω:
- Τροποποίηση της φυσικής δραστηριότητας: Μείωση ή τροποποίηση δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν την κατάσταση.
- Φυσικοθεραπεία: Στοχευμένες ασκήσεις για την ενδυνάμωση των μυών της γάμπας και τη βελτίωση της ευλυγισίας.
- Τροποποίηση υποδημάτων.
- Στοχευμένες, καθοδηγούμενες εγχύσεις, π.χ. PRP.
- Διαχείριση πόνου με απλά αναλγητικά, παγοθεραπεία και άλλες μεθόδους, μπορούν να μειώσουν τον πόνο και τη φλεγμονή.
- Χειρουργική επέμβαση: Είναι απαραίτητη σε σπάνιες και σοβαρές περιπτώσεις τενοντοπαθειών και σε κάποιες περιπτώσεις ρήξεων ολικού πάχους του τένοντα.
Πρόληψη:
Η πρόληψη γίνεται με ασκήσεις ή δραστηριότητες σταδιακά αυξανόμενης έντασης και φόρτισης, κατάλληλα υποδήματα, καλή προθέρμανση και με αποφυγή πόνου και δυσφορίας κατά τις απαιτητικές δραστηριότητες.