Το σάλιο βοηθά στo μάσημα και στην κατάποση. Βοηθά επίσης στην πρόληψη λοιμώξεων στόματος και λαιμού. Παράγεται στους σιελογόνους αδένες, οι οποίοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τους κύριους και τους δευτερεύοντες σιελογόνους αδένες. Οι κύριοι σιελογόνοι αδένες είναι μεγαλύτεροι σε μέγεθος και σημαντικότεροι. Παράγουν το μεγαλύτερο μέρος του σάλιου του στόματος. Είναι η παρωτίδα, ο υπογνάθιος και υπογλώσσιος αδένας.
Οι ενήλικες παράγουν 1-1,5 λίτρα σιέλου την ημέρα τα οποια κατά κύριο λόγο καταπίνουν. Όταν διαταρράσεται αυτός ο μηχανισμός προκύπτει αποβολή σιέλλου από το στόμα.
Η σιελόρροια, δηλαδή η υπερβολική παραγωγή σιέλλου, είναι ένα κοινό πρόβλημα σε παιδιά με νευρολογικά νοσήματα (π.χ. με νοητική υστέρηση ή εγκεφαλική παράλυση) και σε ενήλικες που έχουν νόσο του Πάρκινσον, έχουν υποστεί εγκεφαλικό ή προκαλείται από φαρμακευτική αγωγή. Συνήθως προκαλείται από τον κακό έλεγχο των μυών του στόματος και του προσώπου.
Είναι συνήθως κατάσταση δύσκολα αντιμετωπίσημη και προκαλεί κοινωνικο στιγματισμό. Η διαχείριση της σιελλόροιας μπορεί να γίνει συντηρητικά ή επεμβατικά. Οι συντηρητικές θεραπείες περιλαμβάνουν αλλαγές στη διατροφή ή τις καθημερινές συνήθειες, λογοθεραπευτικές ασκήσεις και ενδοστοματικές συσκευές. Οι ιατρικές θεραπείες περιλαμβάνουν φάρμακα, όπως από του στόματος ή διαδερμικά αντιχολινεργικα και εγχύσεις αλλαντικής τοξίνης.
Η αλλαντική τοξίνη αποτελεί αξιόπιστη και ασφαλή θεραπεία όταν έχουν αποτύχει οι υπόλοιπες θεραπείες. Αποτελεί αξιόπιστη επιλογή, έχει δοκιμαστεί επιτυχημενα για περισσότερα από 20 χρόνια στη συγκεκριμένη ένδειξη. Το Βotox® και το Dysport® είναι αποτελεσματικά λόγω της αναστολής απελευθέρωσης της ακετυλοχολίνης, επομένως της μείωσης δράσης του παρασυμπαθητικού συστήματος.
Η έγχυση οφείλει να γίνει με υπερηχογραφική καθοδήγηση για να εξασφαλιστέι η ακρίβεια της. Εγχέεται συνήθως η παρωτίδα και σπανιότερα ο υπογνάθιος ή ο υπογλώσσιος αδένας.
Τα αποτελέσματα εμφανίζονται περίπου μία εβδομάδα μετά την έγχυση και διαρκούν για 3-5 μήνες οπότε και η θεραπεία θα πρέπει να επαναληφθεί. Οι υπάρχουσες μελέτες δείχνουν μεγάλη μείωση της παραγωγής σιέλλου, όταν η τοξίνη εγχέεται στους παρωτιδικούς αδένες. Η αντιμετώπιση της σιελόρροιας βελτιώνει κατά πολύ την ποιότητα ζωής των ασθενών και αυξάνει την κοινωνική τους συμμετοχή.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από έγχυση τοξίνης στους σιελογόνους αδένες είναι μηδαμινές.
Η θεραπεία με αλλαντικη τοξίνη εγκρίνεται πλέον από τους περισσότερους ευρωπαϊκούς οργανισμούς και αναμένεται στο προσεχές μέλλον να γίνει η θεραπεία εκλογής σε ανθεκτικη στη συμβατική αγωγή σιελόρροια.
