Αντιθρομβωτική θεραπεία στη χρόνια στεφανιαία νόσο

Η Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρεία με τον όρο χρόνια στεφανιαία νόσο εννοεί τη σταθερή στεφανιαία νόσο, δηλαδή την αθηροσκληρυντική στένωση των στεφανιαίων αγγείων της καρδιάς.

Η χρόνια στεφανιαία νόσος είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη νόσος, αφού με τα χρόνια αυξάνεται δυναμικά η αθηροσκλήρωση των αγγείων. Θεραπευτικά ή στο πλαίσιο δευτερογενούς πρόληψης συστήνονται αλλαγές στον τρόπο ζωής των στεφανιαίων ασθενών (θεραπευτική άσκηση, ρύθμιση των καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου), συγκεκριμένη αγωγή με φάρμακα και επεμβατικές μεθόδους, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος οξέος στεφανιαίου επεισοδίου (π.χ. έμφραγμα του μυοκαρδίου). Μεγαλύτερες βέβαια είναι οι πιθανότητες σε όσους ασθενείς έχουν περισσότερους του ενός καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου.

Οι νέες κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Kαρδιολογικής Kοινότητας δίνουν σαφείς οδηγίες σχετικά με την αντιθρομβωτική θεραπεία σε αυτούς τους ασθενείς. Η κύρια αλλαγή είναι η εισαγωγή σε μακροχρόνια βάση ενός δεύτερου αντιθρομβωτικού φαρμάκου (εκτός της ασπιρίνης) σε ασθενείς με χρόνια στεφανιαία νόσο και αυξημένο κίνδυνου ισχαιμικού συμβάντος, χωρίς όμως αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας. Υψηλού κινδύνου ασθενείς θεωρούνται όσοι έχουν στένωση περισσότερων του ενός αγγείου και επιπλέον έναν από τους τέσσερις παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες:

• Σακχαρώδης διαβήτης
• Έμφραγμα μυοκαρδίου στο ιστορικό
• Περιφερική αγγειακή αποφρακτική νόσος
• Νεφρική ανεπάρκεια

Όσον αφορά το δεύτερο αντιθρομβωτικό φάρμακο οι επιλογές είναι πολλές και συγκεκριμένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα φάρμακα :

• Clopidogrel (Plavix ®)
• Prasugrel (Effient®)
• Ticagrelor (Brilique®)
• Rivaroxaban (Xarelto®)

Για το Clopidogrel και το Prasugrel και δεδομένου ότι υπάρχουν ελλιπή ερευνητικά δεδομένα δεν υπάρχει ακόμα επίσημη έγκριση για αυτή την ένδειξη. Το  Ticagrelor (Brillique®) από την άλλη σε χαμηλή δοσολογία και το Rivaroxaban (Xarelto®) στην αγγειακή προστατευτική δοσολογία έχουν λάβει έγκριση αφού έχει αποδειχτεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλειά τους.

Η σχετική μείωση των καρδιαγγειακών επιπλοκών σε ασθενείς με μακροχρόνια διπλή αντιθρομβωτική αγωγή ήταν 24% σε σχέση με αυτούς που λάμβαναν ασπιρίνη ως μονοθεραπεία. Η συχνότητα των εγκεφαλικών επεισοδίων μειώθηκε κατά 42%, των θανάτων καρδιακής αιτιολογίας κατά 22% και των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου κατά 14%. Επίσης δεν αποδείχτηκε μεγάλη αύξηση των σοβαρών αιμορραγιών κάτι που καθιστά την θεραπεία ασφαλή.

Πηγή: 2019 Κατευθυντήριες οδηγίες Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Κοινότητας https://www.escardio.org/Guidelines/Clinical-Practice-Guidelines/Chronic-Coronary-Syndromes